Opnieuw een afspraak met Dr. C. vandaag. Opnieuw een vervelend-maar helaas-al-zo-vertrouwd onderzoek om de groei van mijn eicellen te aanschouwen. Goed en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat mijn waarschijnlijk-10-eicellen mooi verder gerijpt zijn. Het slechte nieuws is dat ik nog 2 dagen extra moet hormonen spuiten, de follikels moeten 2 cm zijn en die van mij zijn nog maar 1.4 à 1.6 cm. Aan mijn buik te voelen, die ontploft bijna, vind ik 1.6 cm al meer dan genoeg. Maar bon, nog even doorbijten. De wachtzaal van Dr. C. zat weer goed vol, allemaal lotgenoten. Ik ben dus niet de enige die altijd maar opnieuw moet doorbijten. Daar trek ik me aan op!
En waar ga je als vrouw heen als je wat tijd hebt tussen een bezoek aan Dr. C en een bezoek aan K&K, onze vrienden-die-in-Australië-wonen-en-nu-eventjes-in-België-zijn. Juist, de schoenenwinkel! Het plan was om juist eens wat aan window-shopping te doen. Maar toen zag ik een tof paar schoenen in de etalage en die wou ik toch wel eens passen.
De winkeljuffrouw reikt me zonder een woord te zeggen de schoenen aan. Ze zijn te klein, maar toch wurm ik mijn voeten erin en ga ik voor de spiegel staan. Heel geraffineerd en prachtig, zoals deze schoenen je benen langer maken, tot op ooghoogte van de klant. Doen ze iets dergelijks in de supermarkt ook niet met snoepgoed bij de kassa? Zo gaat het in de wereld. Wat je ziet, is wat je wilt. Iets waaraan je je bezondigd, iets waarvan je weet dat het slecht voor je is, maar wat je toch neemt. Je pakt het gehaast, snel, terwijl je over je schouder kijkt om te controleren of niemand je gulzigheid opmerkt. Ik sta te wankelen op de hoge hakken en draai met mijn heupen voor de spiegel. Vijf minuten later sta ik buiten en loop verder de winkelstraat zonder de schoenen. Ik heb kunnen weerstaan aan de verleiding... Neuriënd loop ik verder in de winkelstraat. Op weg naar de kinderwinkel waar ik enkel in de etalage zal kijken:-) Op weg naar de parfumwinkel waar ik op elke pols een andere parfum zal spuiten. Op weg naar de boekenwinkel waar zoveel verhalen over zoveel mensen te vinden zijn. Op weg naar waar vrouwen zoals ik graag heen gaan, waar dat ook is.
En dan is het tijd om naar K&K te gaan. Het was een zeer aangenaam weerzien, na zo een lange tijd! Wel lastig om te zien dat iedereen intussen al 2 kindjes heeft en wij nog steeds zijn blijven steken op eentje. In onze vriendenkring kweken ze gelijk konijnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten