Een trotse mama was ik vandaag! Trots op mijn zoon die zo enthousiast optrad op het schoolfeest. Verkleed als Calimero, dansend op de vogeltjesdans...
Ik moest wel veel moeite doen om hem te zien. Want net zoals Duitsers in hotels, nog voor ze ontbijten, hun handdoek op een ligzetel gaan leggen om zo de beste plaats aan het zwembad te reserveren, zo waren er vandaag ouders die al een uur op voorhand een zitplaatsje vooraan bezet hielden om zeker te zijn dat ze geen seconde zouden missen van het optreden van hun kleuter. Maar wij, de eeuwige laatkomers, dachten toch ook nog een perfect plaatsje te hebben gevonden, vanwaar we alles goed zouden kunnen zien. Op de eerste rij staanplaatsen, achter de rijen stoelen. En als al die mensen die zo hun best hadden gedaan om een zitplaatsje te hebben, daadwerkelijk hadden blijven zitten wanneer hun kleuter de scène opkwam, dan zou het ons gelukt zijn om alles te zien. Sommige mensen kennen echt geen gêne als het om hun eigen-kind-schoon-kind gaat... Maar bon, mits enig rek- en duwwerk, heb ik toch kunnen zien dat mijn zoon flink meedanste als één van de betere in zijn klas! Mijn kind, schoon kind:-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten