Iemand zou een knopje moeten uitvinden om de 14 dagen wachten op fast forward te zetten. Nog 7 dagen tot de verlossende bloedprik. Tenzij ik binnen 4 dagen mijn regels krijg, zoals vorige keer. Mijn lichaam houdt het mysterie vooralsnog in stand.
Ik probeer me niet te focussen op elk krampje of pijntje, in de hoop meer duidelijkheid te krijgen over de stand van zaken in mijn baarmoeder. Want met eierstokken die flink gestimuleerd en vervolgens leeggeprikt werden en daarbovenop nog wat extra viezigheid te verwerken krijgen, is het waarschijnlijk niet zo abnormaal dat ik af en toe een krampje of pijntje voel, zonder dat dat iets met een potentiële zwangerschap te maken heeft.
Ik hebt er alles aan gedaan wat ik kon. Alle tekenen kunnen een goed voorteken zijn, maar kunnen ook niets betekenen of wishful thinking zijn en het enige dat ik kan doen is afwachten…
Maar vandaag had ik heel de dag een zeurderig gevoel in mijn onderbuik en onderrug. Af en toe een krampje erbij. Is mijn embryootje bezig zich stevig te verankeren in mijn baarmoeder? Of is mijn baarmoeder aan een hardnekkig tegenoffensief bezig tegen deze indringer? Ik vrees een beetje voor het tweede... Ik wil me er niet op focussen, maar vandaag gingen mijn gedachten vaak, te vaak, naar de woelige strijd in mijn buik. Ik begin nu toch echt wel een beetje een bang hartje te krijgen... Bang voor de mogelijke ontgoocheling... Wat als?...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten