Ik lees graag boeken. Zo las ik het laatste jaar onder andere de populaire Millenium trilogie boeken van Stieg Larson, Het Diner en Zomerhuis met zwembad van Herman Koch, 1000 schitterende zonnen van Khaleid Hosseini en De eenzaamheid van de priemgetallen van Paolo Giordano.
Maar ik geef het toe, ik lees af en toe ook wel eens een chicklit boek. Chicklit betekent eigenlijk: literatuur voor chicks. De boeken zijn speciaal voor vrouwen bedoeld. Bij een chicklit boek hoef je doorgaans niet na te denken. Het verhaal leest gemakkelijk weg en zit vol humor. De laatste jaren wordt chicklit alsmaar populairder, las ik laatst. Ik vind dit logisch. Veel vrouwen, waaronder mezelf, vinden het namelijk heerlijk om na een drukke dag even wat te lezen. Een ontspannen boek, om zo aan de drukte te ontsnappen. En chicklits zijn nu éénmaal leuk om te lezen.
Chicklit is een statement: wij zijn slim, onafhankelijk en we willen ook begeerlijk zijn. Het is zelfverkozen oppervlakkigheid als fier uitgedragen lifestyle. Een willekeurige greep uit het aanbod levert de volgende thema’s op: jonge vrouw krijgt te horen dat ze kanker heeft en beschrijft haar ziekte en genezing, jonge vrouw krijgt gecompliceerde relatie na serie internetdates, vrouw is de routine in haar huwelijk beu en gaat op zoek naar een minaar, chardonnay-bitches zoeken hun prins op het witte paard en komen die ook tegen, maar niet voordat alles flink in de mist is gelopen. De vraag of de hoofdpersoon wel knap/slank/sexy genoeg is, en of het object van haar begeerte haar liefde wel beantwoordt, is onderdeel van elk boek van het 'lichtere genre'.
Interessant is waarom sommige auteurs kiezen voor het chicklit genre, terwijl ze ongetwijfeld meer in hun mars hebben. Het idee dringt zich op dat dit niet is uit onmacht, maar expres. Ook het commerciële argument ligt voor de hand: er is vraag naar. Het is veelzeggend dat een aantal van deze auteurs zelf eerst een column of weblog had, of als journaliste werkzaam was. Met mijn blog ben ik dus op goeie weg...
Maar ook de mannen laten zich niet langer buitensluiten, de opkomst van de ‘ladlit’ is onmiskenbaar. Als grote voorganger geldt Nick Hornby, maar er komen er steeds meer: anti-bildungromans met slimme, luie, cynische hoofdpersonen die niet wensen op te groeien. Niets mag zo’n hoofdpersoon werkelijk raken, behalve de liefde. Soms, eventjes. Schrijver Nick Hornby wil nog wel eens eindigen in een sentimenteel slot, maar sommige van zijn collega’s blijven doorgaans nihilistisch.
Of de ladlit even succesvol wordt als de chicklit zal echter de vraag blijven. Want de échte man, die in chiklit-boeken o zo vaak een hoofdrol speelt, die leest niet.
Een aantal chicklit boeken die ik dit jaar las:
* Komt een vrouw bij de dokter -Kluun
* De weduwenaar - Kluun
* Mijn toekomstige ex - Kim Wright
* Vruchteloos - Ben Elton
* De baby planner - Barbara Muller
De laatste 2 chicklit boeken zijn, gezien onze eigen ivf perikelen, geen onlogische keuze...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten