Als je al enige tijd bedreven bent in ivf en icsi, dan ken je het vakjargon wel al een beetje. Als ik nu ergens op internet of gelijk waar lees over een PU, een TP of de WW, dan weet ik dat het over de Pick-Up, de TerugPlaatsing en de WachtWeken gaat.
De PU hebben wij vrijdag gehad. Onder verdoving hebben ze 11 eicellen weggehaald. Hiervan waren er 10 rijp genoeg om te bevruchten. Wanneer we zaterdag belden naar het ivf-labo, kregen we het goeie nieuws dat er 8 embryo's verkregen waren. Bevruchtingsslagingspercentage van 80% is in ieder geval al zeer goed. Bij onze eerste poging lag dit percentage maar op 45%.
De TP is vandaag uitgevoerd. Van onze 8 embryo's zijn er 3 van zeer goede kwaliteit. Hiervan is er dus vandaag eentje teruggeplaatst. De andere 2 gaan het cryovat in... Niet veel kinderen krijgen foto's te zien van als ze nog maar 8 cellen groot waren. Maar als deze poging lukt, dan kunnen wij later aan ons kind een foto tonen van als hij of zij nog in het 8-cellig stadium was.
En nu zitten we dus officieel in de WW. Als je het mij vraagt het vervelendste van de hele ivf procedure. Je hoopt, je hoopt zo hard, je droomt, je droomt zo vaak... Maar anderzijds wil je ook niet te hard hopen en dromen, omdat de ontgoocheling nadien dan zo groot is. Ook manlief herinnerde me eraan dat de kans bestaat dat het embryootje het niet red, de kans dat het lukt is maar 1 op 3. En dat weet ik natuurlijk best. Maar ik weet zeker dat het mentale effect heeft op het fysieke. Ik weet wel dat ik niet door mijn wilskracht kan maken dat het gebeurt, maar het minste dat ik kan doen is ons embryootje een positieve start geven in het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten