Overpeinzingen vanuit mijn hotelkamer in Wageningen ....

Waar een werkreisje allemaal goed voor is....

Een blog beginnen... Ik denk er al een tijdje aan, maar iets in mij twijfelde steeds. Hebben andere mensen zaken met mijn privéleven en gedachten? Wie is er hoegenaamd geïnteresseerd in wat ik meemaak en denk?

Anderzijds is een blog ideaal om af en toe iets van je af te schrijven. En net daar heb ik de laatste tijd meer en meer nood aan.... Het begin van de blog 'Curieuzeneuzemosterdpot'!

In 2007 en 2008 lachte het geluk me toe: trouwen, een nieuw huis, een 1ste zoon, mijn doctoraat, vast werk, ... Helaas werd dit elan niet verdergezet in 2009 en al zeker niet in 2010: een miskraam, het 'vonnis' dat we niet meer natuurlijk zwanger kunnen worden, een 1ste mislukte ICSI-poging. Het is veel om te verwerken en de 'put' waar je telkens moet zien uit te kruipen wordt steeds dieper. En dit zeker in een periode waarin ongeveer alle zussen, schoonzussen, nichten en vriendinnen zwanger geraken van een 1ste, 2e of zelfs 3e kind en velen hiervan al bevallen zijn. En jà, ik ben blij voor jullie allemaal. En jà, ik kom met veel plezier jullie nieuwe kleine spruit bewonderen. Maar jà, het is telkens weer een steek in mijn hart. En jà, ik ben heel blij dat we al een zoon hebben en daar geniet ik elke dag van. Maar jà, een 2e kind willen we ook heel graag en mis ik ook elke dag. En jà, ik weet dat er je veel ergere dingen kunnen overkomen in je leven. Maar, hoe egoïstisch dit ook mag klinken, op dit moment heb ik daar weinig boodschap aan. Mijn verdriet is groter... Een soort calimero-fenomeen.

Maar terwijl ik hier op mijn hotelkamer in Wageningen zit te kijken naar zowaar Belgische TV, beloof ik mezelf ten stelligste dat ik me ga herpakken. Vanaf nu probeer ik gelukkig te zijn met wat ik heb in plaats van depressief te zijn over wat ik niet heb. Ik heb een super-man en een super-zoon, super-familie, super-vrienden en een leuk en afwisselend werk, een comfortabel huis en een zeer fijn sociaal leven. Waar zou ik dus in godsnaam om treuren?

Dus vanaf nu geen overdosis negatieve gedachten, stress, chocolade en maagpillen ( = een gevolg van de chocolade en stress) meer. Vanaf nu enkel nog een overdosis positieve gedachten, hormonen (anders komt dat 2e kind er natuurlijk nooit), reisjes en optimistische posts op deze pas geopende blog!