Twee weken geleden zag ik nog de voordelen van mijn verplichte rusten. Nu echter slaat de verveling hardnekkig toe en vind ik er niets meer aan. Ik genoot ervan boeken te lezen, maar na 4 weken kan ik geen boek meer zien. Ik genoot ervan mij te laten dienen en mijn huishouden uit handen te geven, nu stoort het me dat niets gebeurt op de manier die ik gewend ben te doen. Afhankelijk zijn is duidelijk niet aan mij besteed, of toch hoogstens maar voor een week.
Ik krijg ook steeds meer last van het fenomeen 'nestdrang', maar kan deze niet 'bevredigen'. Frustrerend....
Manlief doet zijn best. Maar ziet het nut niet in van de lakens te verversen -ze zijn toch nog niet vuil- of van kasten die moeten herschikt worden -de baby's zijn er toch nog niet en nu is het toch perfect.
En zodoende had ik dit weekend echt een baalweekend. In zoverre dat mijn zoon liever zou verhuizen naar een andere mama, wat mijn humeur uiteraard niet ten goede deed.
Maar gelukkig ben ik vandaag 36 weken zwanger, het doel is min of meer bereikt. Woensdag worden de gewichten van de baby's nog eens gecontroleerd. Als die ook ok zijn, mag ik stoppen met de weeremmende medicatie. Maar intussen is mijn buik zo dik geworden en doet mijn rug enorm zeer, dat ik zowieso tot niets meer in staat ben. Dus kasten herschikken zit er niet meer in...
Misschien moet ik maar beginnen breien of naaien?...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten