Het kalmkes aan doen. Moeilijk te interpreteren, vind ik dat.
Het is nochtans wel de boodschap die ik daarnet meekreeg van Dr. B. De baby's zijn ok, eentje weegt iets meer dan het andere, maar daarover moeten we ons geen zorgen maken. Uiteraard maak ik me daar wel zorgen over -dat is nu eenmaal mijn natuur- maar ik veronderstel dat dat niet strookt met het-kalmkes-aan-doen.
De reden van de boodschap 'het kalmkes aandoen': de doorgang onderaan is niet meer volledig toe-toe. En de bevalling zou toch nog zeker 2 weken moeten uitgesteld worden om de kritieke fase gepasseerd te zijn. En eigenlijk zou ik het ook nog wel iets langer willen uitstellen, zodat de kindjes niet meer in de couveuse moeten.
Maar ik mag wel nog deze week werken, als ik tenminste op mijn bureaustoel blijf zitten. Ik moet ook niet echt platliggen, maar toch vermijden om rond te lopen. Moeilijk interpreteerbaar dus.
Een namiddag naar de Ikea en een dagje zee, zoals ik deze week nog gepland had, zal ik dus maar laten zeker? En naar de speeltuin of zwembad gaan met een kind van 4 is waarschijnlijk dan ook niet meer aan te raden? Maar ik kan onze zoon toch ook niet verplichten om ganse dagen naast mij in de zetel te komen zitten? Ik moet er duidelijk nog aan wennen, aan het idee het kalmkes-aan-doen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten