De eerste schooldag van zoonlief... en ik zit nog steeds in Manchester. Om mijn schuldgevoel een beetje goed te maken, heb ik toch maar eens gebeld naar mijn zoon om te horen hoe het was geweest. Een telefoongesprek met een 3,5 jarige, daar kan je natuurlijk niet superveel van verwachten...
'Mama! Ik ben bij juf Mireille geweest vandaag!'
'En hoe was het?'
'Goed'
'Wat heb je gedaan in de klas?'
'Gespeeld'
'Wie zit er nog allemaal in je klasje?'
'Robbe.'
'Wie nog?'
'Xana'
'En Dries?'
'Ja, maar Dries wou naar huis.'
'Ga je morgen terug naar school?'
'Jaja!'
Veel was het niet, maar hij klonk zeer enthousiast en dit is toch het belangrijkste. Mijn schuldgevoel is iets gebeterd, maar toch zit het nog bij me op die congres-auditorium-banken. Vrijdag na het congres heb ik gelukkig nog wat tijd om mijn schuldgevoel af te kopen met één of ander Engels speelgoedstuk.
En ondertussen wordt ik hier verder ondergedompeld in de wondere wereld van de chromosomen. De ene lezing is al meer in mijn vakgebied dan de andere. Maar er was ook een -niet in mijn vakgebied zijnde- sessie over chromosomen en fertiliteit die bijna nog meer mijn interesse kon wekken. Niet echt hoopgevende lezingen over chromosomale fouten in ICSI-embryo's. Ik heb in ieder geval vele vragen genoteerd om Dr. D. mee te bestoken bij onze volgende afspraak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten