Ik ben een wervelwind. Ik ren door het leven. Soms loop ik mezelf voorbij. Zo voelt het in ieder geval de laatste tijd aan.
De laatste vier weken heb ik enorm veel moeten werken. Zoveel dat ik amper iets heb kunnen schrijven deze maand op mijn blog. Zoveel dat mijn zoon heel veel bij oma –die hem enorm verwend- is de laatste tijd en al zegt ‘mama, ik vind dat gemakkelijk als je er niet bent’. Die steekt…
Deze week ben ik op congres in Gent. En ik kan je zeggen, een congres in eigen land is veel lastiger dan één op verplaatsing. Als je in het buitenland bent voor congres, ben je niet in de mogelijkheid te werken, je zoon naar school te brengen en s’ avonds weer te gaan halen, de was in te steken… en voel je je daarover niet schuldig. Bij een congres in Gent woon je dezelfde lezingen bij van 9u tot 19u, moet je nadien evengoed aan netwerking doen, lees: gaan eten of gaan pintelieren. Maar in plaats van nadien naar je hotelkamer te gaan en op ’t gemak op je bed te ploffen en een boek te lezen, kom ik nu thuis en moet ik nog de boekentas van mijn zoon nakijken, een was insteken, nog eens mijn mails beantwoorden, … Nee, geef mij maar congressen in het buitenland. En dat zeg ik niet omdat ik graag eens naar het buitenland ga op kosten van het werk.
En voor mijn presentatie was ik even zenuwachtig als anders. Want er zat ook hier wel 200 man in de zaal die ik moest toespreken. En ook een paar belangrijke meneren en madammen die ik wou overtuigen van mijn kunnen. Maar het kon niet mis gaan, ik ben een vlotte prater, ik wist wat ik ging zeggen, had gecheckt of mijn presentatie wel opende op de computer die voor de presentaties gebruikt werd en mijn broekrits stond niet open. En het ging gezwind, mijn grapje was geslaagd, ik sprak losjes en zonder stotteren, en ik moest niet hoesten –heb een enorme verkoudheid- in de micro. En –belangrijk- ik ben nadien niet van het podiumtrapje gevallen, iets wat al 2 mensen voor mij gepresteerd hadden.
Morgen is nog een drukke werkdag. Maar daarna is het weer wat rustiger, op het werk dan toch. En als beloning gun ik mezelf zaterdag een half dagje shoppen. Daar kijk ik nu eens naar uit zie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten