Dag 7: Terug naar Dali
Het ontbijt sloeg ik over vandaag. Ik had mijn
voorzorgen genomen en cakejes gekocht om als ontbijt op te eten. De rit van
Shangri-La terug naar Dali duurde 8 uur en was hoofdzakelijk gekende weg maar
nog steeds waren we onder de indruk van de landschappen. Tijdens de lunch kreeg
ik plots een degout van de Chinezen en hun vuile manieren. Maar ik denk dat
deze veroorzaakt werd doordat in het restaurant ook 2 baby’s waren die me aan
mijn eigen baby’s deden denken. Even werd ik overmand door heimwee en had ik
genoeg van de Chinezen. Maar na de lunch reden we opnieuw verder en de ambiance
in ons busje en de landschappen maakten dat ik mijn heimwee kon verdringen.
In Dali was er een festival aan de gang, een soort
Chinese Gentse feesten. Dat er veel Chinezen waren dat wist ik wel, maar hier
was het extreem. Ik moet je niet vertellen hoe vuil de straten lagen en hoe
weinig dit mijn ding was:-)
De dag eindigde met biefstuk, friet, jawel! En top of the bill, Belgische
bieren. De Belgische bieren kostten meer dan onze maaltijd, maar dat kon
ons nu eens lekker niet schelen…
Dag 8:
Stad van de eeuwige lente
We komen terug aan in Kunming, de stad van de
eeuwige lente, omwille van zijn zachte klimaat. Het centrum staat vol glazen
torens en wolkenkrabbers. En zoals overal in Yunnan, zijn ook hier grote
bouwwerken aan de gang. Rijden door het drukke verkeer levert ook veel spektakel met brommers –elektrische die geen lawaai maken- krioelend tussen de
auto’s en bussen door.
.JPG)
Een eerste kort bezoek, leert dat Kunming nog niet
volledig overgeleverd is aan de duivel die economische vooruitgang heet. We
wandelen in typische straatjes met een handvol houten huisjes en maken een
theeceremonie mee.
G en E zijn op wereldreis en zijn vandaag –als dat geen toeval is- ook in Kunming. Het lukt ons om af te spreken. Onze Chinese host wou niet dat ik alleen met hen afsprak in het centrum, schrik dat er iets zou gebeuren of dat ik verloren zou lopen. Dus gingen ze mee met ons uit eten. Na het eten bestellen we room service op de kamer en kletsen gezellig over onze ervaringen in China.
Dag 9:
Kunming – Peking
Vandaag begon het echte serieuze gedeelte van deze
werktrip. Op het Kunming Instituut voor Botanica (KIB) werden we ontvangen –met
bijhorende tassen thee, uiteraard- door enkele proffen, postdocs en PhD’s. De
naamkaartjes werden over en weer uitgedeeld, we zijn nu officieel vrienden en
collega’s:-) We werden rondgeleid in het instituut en de bijhorende botanische
tuin en zaadbank. Naast Rhododendrons, zagen we nu ook een enorme collectie aan
Camellia’s, hier en daar een Buxus, Sarcococca en Viburnum. Opnieuw doen we aan
broekzakveredeling.
Nog snel wat Chinese fastfood –gestoomde ravioli-
verwerken voor we naar de luchthaven vertrekken. Op het vliegtuig zat ik naast
een Italiaans meisje die al 3 jaar in Peking woont. Het was een zeer aangename
babbel over China en zijn hygiëne, vuile manieren, eten, maar ook over serieuze
zaken zoals 1-kind politiek en communisme. Precies alsof ik met een vriendin op café zat, alleen het wijntje was vervangen door een appelsap. Als afscheid gaf
ik haar 10 frutella snoepen –ik heb op reis altijd een valies vol met koek en
snoep mee van thuis- die voor haar zoals goud waren.
De taxirit naar het hotel was minder plezant. Aan
de lichten merkten we plots dat de chauffeur in slaap gevallen was, wanneer hij
niet reageerde als het groen werd. We klopten op zijn schouder en hij schrok
wakker en reed verder. Volgende rode lichten, zelfde tafereel. Zelfs mijn
collega, die anders de gerustheid zelve is, werd ongerust, waardoor ik
uiteraard nog meer panikeerde. Daarna deed de chauffeur alles om wakker te
blijven, raampje open, boeren laten –we zijn tenslotte nog steeds in China-, in
zijn oren koteren met een sleutel… Maar voor 1 keer vond ik deze vuile manieren
niet erg, waren ze zelfs een geruststelling, want zolang hij vuile manieren
deed, viel hij niet in slaap.
Eind goed al goed, ik ben in Peking!
Dag 10: De officials
Vandaag stond in het teken van netwerking. Alhoewel
mijn collega’s J en J het woord voerden en E en ik vooral de rol van decor
toegeworpen kregen, was het een lastige dag. Meeting over het ForESTFlowers
project, lunch met de dean van de Minzu universiteit, bezoek aan een botanisch
instituut inclusief botanische tuin, meeting en diner met hoge pieten van het
botanisch instituut… Druk programma. Het was een dag van minzaam lachen en
kaartjes uitwisselen. De nodige contacten zijn gelegd, de nodige papieren
opgesteld en ondertekend. Vanaf nu kunnen we personeel en plantenmateriaal
vlotter uitwisselen. Nu alleen nog iemand van ons werk vinden die hier 6 maand
tussen de Chinezen wil komen werken.
Dag 11: Peking
16800 km² en
20 miljoen inwoners, de ‘hoofdstad van het Noorden’ is immens groot. De Chinese
hoofdstad lijdt precies aan betonkoorts en lijkt een woud van wolkenkrabbers,
flatgebouwen en handelscentra. Maar er is ook o.a. de verboden stad, het
tianmenplein en het zomerpaleis. Drie studenten van onze Chinese host werden
meegestuurd met ons om deze bezienswaardigheden aan te doen. Het tianmenplein
is het grootste plein van de wereld. De tragedie van 1989 geeft dit plein een
extra dimensie. Vanop het tianmenplein zie je de ingang van de verboden stad.
Sinds de verboden stad niet meer verboden is, kan je gewoon rondwandelen in wat
ooit het symbolisch centrum was van ‘het rijk van het midden’. Dringend tijd
dat ik de film ‘de last emperor’ eens bekijk. In het zomerpaleis maakten we een
zondagse wandeling en konden we zien hoe uitzinnig Cixi nog was terwijl haar
rijk eigenlijk al aan het uitdoven was.
Vandaag kickten we ook al af van de rijst. Deze
ochtend een continentaal ontbijt, deze middag lunchen in McDonalds, koffie in
McCoffee. Het is genoeg geweest, mijn hoofd is al thuis terug bij mijn kindjes
en wederhelft. Nu alleen nog het vliegtuig nemen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten