Jip staat in de tuin. Voor de heg. In de heg zit een gaatje. Hij kijkt door het gaatje en ziet een klein meisje: Janneke. Hij wil door het gaatje naar haar toe aan de andere kant. En dan zit ie klem.
Zo begint het favoriete voorleesboek van mijn zoon. Zelf vind ik de verhaaltjes nogal vervelend om voor te lezen. Zeer kort en meestal moet ik er precies zelf nog een einde aanbreien. Maar goed, kleuters van 4 zijn er fan van. Dus daar doen we het voor.
En zoonlief had al meteen geluk. Het eerste thema dat behandeld wordt in de 2e kleuterklas was, jawel, Jip en Janneke. Sinds de kerstvakantie is het nog meer Jip en Janneke dan daarvoor. Elke avond vraag ik ‘hoe was het op school’ en krijg ik als antwoord ‘leuk, ik heb een Jip gemaakt!’.
Groot was zoonlief zijn enthousiasme dan ook toen hij samen met mama en oma mee mocht naar de musical van Jip en Janneke. Niet dat hij enig idee had wat een musical is. Maar dat gaf niet.
Eerst al de zaal zelf maakte enorme indruk. Mama, die mensen daar zitten zo hoog. De musical begint op de zelfde manier als het boek. Het is een waardig eerbetoon aan het olijke duo. De roetzwarte figuurtjes zoals die altijd werden getekend door Fiep Westendorp werden getransformeerd tot poppen. Ze maken van alles mee, beleven avonturen, en zijn lekker stout. De musical, die 80 minuten duurt, is net zoals de boeken een aaneenschakeling van korte verhaaltjes, geschikt voor kinderen vanaf vier jaar. Alleen een plaspauze had wel gemogen, zeker als je in het midden van een rij in het midden van de zaal zit en een zoon hebt die slechts 30 seconden tijd laat tussen het voelen ik moet naar het toilet en het plassen zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten