Onze zoon doet het goed in de 2e kleuterklas. Hij is vol lof over de nieuwe, moeilijkere oefeningen die hij moet maken, mag onder elke oefening zelf zijn naam schrijven, moet 'moetjes' en mag 'magjes' doen -uiteraard zijn de 'magjes' leuker- en mag toch nog altijd af en toe met de auto's spelen.
Hij kent al alle kindjes van zijn nieuwe klas bij naam, sommige namen horen we meer dan anderen. Verjaardagsfeestjes zijn nog niet voor direct, voor ons is het al genoeg te weten dat hij sociaal ook wat aan het openbloeien is.
Maar één grote verandering aan een jaartje hoger ligt hem minder, namelijk de moeilijkere choreografie van de dansjes die hij moest opvoeren op het grootouderfeest. Volgens zijn grootouders blonk hij zeker niet uit in kunde op dat vlak. Maar er zijn natuurlijk een aantal verzachtende omstandigheden. Het optreden dat ze moesten doen was een heuse musical van Jip en Janneke, niet zomaar een dansje, maar dansen en zingen tegelijk. We moeten er niet onnozel over doen, genetisch is hij niet voorbestemd om een grote danser, laat staan zanger, te worden. Bovendien was hij de 4 dagen voor het grootouderfeest ziek en had dus amper kunnen oefenen. Maar toch... Op zo'n momenten is het wel duidelijk dat hij nu de jongste van zijn klas is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten