18 november 2009: curettage na miskraam
24 november 2010: resultaat eerste ICSI poging negatief
13 november 2011: resultaat derde ICSI poging negatief
Wat heeft de maand november tegen ons? Oneerlijke natuur... Zelfs top-embryo's -zo noemde Dr. D onze embryo's- willen niet innestelen.
Voor onze derde poging hadden we nochtans veel opgegeven. We hebben er een citytrip naar Istanbul voor geannuleerd, uiteraard niet kosteloos. Ik wou alle afspraken met Dr. D vóór het werk doen, dus ik heb er heel wat nachtrust voor opgegeven. Ik heb ettelijke liters -enfin milliliters- bloed laten aftappen, ik werd namelijk bij Dr. D veel beter opgevolgd dan bij Dr. C. En ik heb ettelijke liters diesel verreden, want moest telkens op consultatie naar Aalter. Maar het doet er blijkbaar allemaal niet toe, het resultaat blijft even bedroevend.
Ik weet, ik heb nog 3 pogingen te gaan. En Dr. D weet echt wel heel goed waar hij mee bezig is. Maar ik heb echt geen geloof meer in de hele ICSI rotzooi. Elke keer hebben we genoeg eicellen, elke keer hebben we 3 tot 5 goede embryo's, elke keer loopt het mis bij de innesteling. En de innesteling is nu net hetgene waar de dokters het minst van kennen en dus amper iets aan kunnen sturen. Ondertussen zijn er in totaal al 8 top-embryo's teruggeplaatst. Maar geen één is willen blijven plakken.
Ik vrees dat ik me langzamerhand zal moeten stellen in een gezin met maar 1 kind. Vandaag dan maar de daad bij het woord gevoerd. Met tranen in mijn ogen heb ik het babybed en de verzorgingstafel afgebroken en ver weg opgeborgen. De babykamer is nu ingericht als een 2e kamer -speel-speelgoed-opbergkamer- voor onze zoon. Trots selecteerde hij de knutselwerkjes die hij op de kast wou zetten. Door mijn tranen heen, kon dit moment toch nog een glimlach op mijn gezicht toveren.
Vanaf nu heb ik besloten, elke keer er nu nog een poging mislukt, iets weg te doen uit mijn droom ooit nog eens zwanger te zijn. Waarschijnlijk zal ik volgende keer mijn zwangerschapskleren weggooien. Ondertussen zijn die toch al compleet gedemodeerd. En hoogstwaarschijnlijk zal je me ergens in de zomer 2012, na de 6e mislukte ICSI poging, tegenkomen op een tweedehandsmarkt om alle babyspullen te verkopen. In de hoop tegen dan een leven met 1 kind aanvaard te hebben, maar vrees ervoor...
Oneerlijke natuur...
Het opruimen van de babykamer vandaag was verschrikkelijk pijnlijk maar even noodzakelijk...ik heb het tot nu toe niet onder ogen willen zien, maar de dagelijkse aanblik van die ongebruikte meubeltjes bleek een bot mes, dat vervaarlijk draaide in de wonde.
BeantwoordenVerwijderenWe gaan niet opgeven, maar deze confrontatie hoeven we onszelf niet alle dagen aan te doen. Het was een sereen ritueel, maar het moment dat we ze terug opbouwen zal wel veel mooier zijn.