Zondagavond ging onze telefoon. De mama van C, een kindje uit de klas van mijn zoon. Naïef als ik ben, dacht ik meteen aan een leuk speelpartijtje voor mijn zoon.
Te naïef, zo bleek. De mama van C belde om te melden dat de gloednieuwe sjaal van C kapot was. En mijn zoon zou dat gedaan hebben. Mijn zoon zou moedwillig met een schaar in C zijn sjaal geknipt hebben. Wist ze wel zeker dat mijn zoon dit gedaan had, vroeg ik in een poging mijn eigen bloed in bescherming te nemen. Kinderen van-nog-geen-4 vertellen immers zo veel. Maar ja, ze was het zeker. Ze was ermee naar school geweest bij de directrice en de juf. En mijn zoon had bekend. Zware taal voor een stomme sjaal, dat vond ik ervan.
Natuurlijk zou ik de sjaal dan vergoeden. Maar de mama van C had een beter idee. Ze stelde voor dat mijn mama, die goed kan breien -mijn zoon kan het niet nalaten aan iedereen te verkondigen dat zijn oma zijn muts en sjaal gebreid heeft-, de sjaal van C zou herstellen. En mijn zoon zou dan de sjaal persoonlijk terug moeten geven aan C, sorry zeggen en op die manier zijn verantwoordelijkheid opnemen. Ja, inderdaad, een nog-geen-4-jarige die zijn verantwoordelijkheid moet opnemen. Stel je voor! Pfff...
Ik ging dan maar akkoord met haar voorstel. Stel je voor dat de sjaal 50 euro had gekost en ik die anders moest vergoeden. De sjaal ging een half uur nadien aan ons deur bezorgd worden. Exact 30 minuten later, de bel. Het ganse gezin van C aan ons deur. Ik maak me uit de voeten, manlief doet de deur open en neemt de fameuze sjaal in ontvangst. Een goedkoop geval. Inderdaad een klein gaatje erin, absoluut onmogelijk dat dit met een schaar erin gemaakt was. Ik vraag nog eens aan mijn zoon of hij in die sjaal geknipt had. Maar hij zei dat hij er een beetje met zijn vinger aan geprutst heeft. Mijn zoons woord tegen dat van C.
Vandaag zag ik mijn zoons juf. Ik wou nu wel eens de context van de sjaal-histoire van haar horen. Ik had het woord sjaal nog maar uitgesproken of de juf begon al te lachen. Blijkbaar had de mama van C al een hele pantomine gemaakt op school over die stomme sjaal. Volgens de juf was er ook helemaal geen schaar omtrent en moest de mama van C op haar plaats gezet worden en niet mijn zoon.
Mijn mama heeft de sjaal hersteld, deze zit nu in een plastiek zak in de boekentas van mijn zoon. De juf zal er voor zorgen dat de sjaal terug bij C geraakt. Het officieel overhandigen 'om zijn verantwoordelijkheid op te nemen' laten we wel achterwege.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten