Straf verhaal

Een aantal jaar geleden kocht mijn collega L een huis. Mooie villa met zwembad. Omdat L er niet onmiddellijk zelf zou gaan wonen, zocht L een geschikte huurder. Verschillende kandidaten reageerden op de annonce. Na een grondige screening koos L er M uit. M kon een deftige loonfiche voorleggen, is zelfstandige, straalde vertrouwen uit, heeft vrouw en 3 dochters. Niets op aan te merken dus.

Maar wat kan schijn bedriegen! M ontpopte zich van perfecte huurder tot wanbetaler en vernieler. Al snel werd de huur meer-niet-dan-wel betaald. De tuin werd een wildernis, het zwembad een vuile poel, binnenin een rommelig en vernield nest. Mijn collega L kon het niet meer aanzien en stapte naar een advocaat. M moest en zou de inmiddels-maanden-achterstallige huur betalen en huurder-af worden gemaakt. Desnoods met gerechtelijke dwang. L wist toen nog niet welke ellende allemaal nog ging volgen. 

Hoe verder in de gerechtelijke molen, hoe meer dat duidelijk werd dat M een ware bedrieger is. Via allerlei obscure bedrijfjes lichtte hij al ontelbare mensen op. Rekeningen -en ik spreek hier niet over 500 euro- worden pertinent niet betaald. Geen van zijn bezittingen -onder andere verschillende dure auto's- staan op zijn naam geschreven, deurwaarders kunnen dus niets aanslaan. Met het niet betalen van huishuur deed hij al meerdere mensen serieuze financiële schade aan.

Ons gerecht is er één waarbij verhuurders bijna geen rechten hebben, de huurders -zelfs degene met hoogstwaarschijnlijk een strafblad van hier tot in Tokyo- hebben het voor het zeggen. En zo komt het dat M nog steeds de sleutel heeft van het huis van L, er nog steeds gedomicilieerd staat. Dit ondanks dat de rechtbank uitgesproken had dat M ten laatste op 1 juli uit het huis moest. En ondertussen doet M rustig verder aan de vernieling van Ls huis. En L kan niets anders dan lijdzaam toezien.

Aan alle verhuurders van een huis, pas op voor M. Want die is nu mogelijks op zoek naar een andere woonstek...