Weeral slecht nieuws op ivf-terrein. Onze laatste kans bij Dr. C is verspeeld. Het cryo-embryo -we hadden het Olga genoemd- is niet ingenesteld. Weeral niet.
Ik had er nochthans wel moed op deze keer. Olga kon teruggeplaatst worden in een natuurlijke cyclus. Eens een maand zonder een overdosis hormonen. Enkel 2 pregnyl-spuitjes. Dit was de eerste keer dat het niet volledig kunstmatig aanvoelde. Olga zag er ook prima uit net voor de terugplaatsing, 11-cellig, slechts 5% fragmentatie. Maar blijkbaar doet het er allemaal niet toe.
Hoe moet het nu verder? Mag ik er nog steeds op hopen dat ik ooit nog een 2e kind zal hebben? Het is immers bijzonder moeilijk om te hopen in iets dat telkens maar mislukt. Ondertussen hebben we al 5 terugplaatsingen gehad, 7 embryo's zijn al verspeeld. Waarom? Eerlijk, ik ben de wanhoop nabij.
In september hebben we een afspraak met Dr. D. Hopelijk kan die mij opnieuw overtuigen om positief te blijven in deze medische mallemolen. Tegen dan zullen we ook weten of de kwaliteit van manlief's zwemmers effectief verbeterd is. Op aanraden van Dr. D ging mijn wederhelft namelijk nog maar eens naar een mannendokter, één die zeer ervaren zou zijn op vlak van mannelijke infertiliteit. En waar de 3 dokters die hij daarvoor raadpleegde allemaal zegden dat er niets aan te doen was, zei deze 4e dat er wel degelijk een probleem aantoonbaar is, een probleem dat overigens perfect behandelbaar bleek. Kunnen jullie begrijpen dat we ons aan-het-lijntje-gehouden voelden? Kunnen jullie begrijpen dat ik zo mijn twijfels heb bij (sommige) dokters?
Maar goed, manlief is dan wel geopereerd, het is nog geen garantie dat zijn zwemmers het nu beter zullen doen. Dat zullen we in september te weten komen. In augustus houden we het noodgedwongen dan maar eens rustig op ivf-vlak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten