Over alle leeftijden heen hoor je ‘Ik hou niet
van dat opgefokte gedoe op oudejaar’. Maar toch vieren de meesten weer mee, net
als vorig jaar en het jaar daarvoor. Alleen de formule verandert met de jaren.
Als 20-er hok en kook je samen en trek je daarna zingend de stad in. Als 30-er
met baby’s, peuters en/of kleuters stel je je huis, inclusief logeerkamer, open
voor vrienden en familie. Dit jaar was gelukkig niet mijn beurt om mijn huis
open te stellen.
De cava sprankelde, de kinderchampagne bruiste,
borrelnootjes en hapjes gingen erin als koek. Lekker eten, rode wijn, praten
over vanalles en nog wat, flauwe lollen tappen. Niks geen opgefokt gedoe!
Maar terwijl de bejaarden de dag nadien al voor
het krieken van de dag fris uitgeslapen in de weer waren, strompelden wij, de
30-ers met baby’s, peuters en/of kleuters, tegen het krieken van de dag uit ons
bed. Nog minder uitgeslapen dan anders. Ik voelde me vandaag als een zeezieke
zombie op een zwalpend schip. Manlief zag er niet veel beter uit. Ik zou er
geld voor gegeven hebben deze eerste dag van het nieuwe jaar over te slaan.
Maar helaas, sommige tradities zijn onuitroeibaar. Maar ook hier verandert de
formule. Vroeger namen mijn ouders mij op 1 januari op sleeptouw om
nieuwjaarsbrieven om te ruilen voor een applausje en een enveloppe met geld. Nu
moeten manlief en ik onze zoon van hot naar her loodsen voor die plichtplegingen. We oefenden thuis nog eens met zijn brief voor 'liefste mama
en papa'. Tegen de middag en ’s avonds trokken we met de resterende brieven
achtereenvolgens naar zijn meter en peter. En dit jaar voor het eerst kreeg ik
een nieuwjaarsbrief van mijn nog ongeboren metekindje! Super verrassing!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten