De laatste vijf dagen heb ik de mondaine discretie van Klosters opgezocht. Ja, inderdaad, het skigebied waar ook prins Charles en zijn Camilla komen skiën. Al zijn we die niet tegengekomen.
Het was zalig om nog eens in Zwitserland te gaan skiën. De degelijkheid, properheid en punktlichkeit in dat land was ik een beetje vergeten. Maar dit werd meteen terug in mijn herinnering gebracht wanneer we op woensdagnamiddag al een halve dag wilden gaan skiën. We konden een namiddagpas kopen ofwel vanaf 11.30u ofwel vanaf 13u. Wij kwamen aan het loket om 12.45u. En wat dacht je, we moesten wachten tot 13u stipt om een pas te kopen, letterlijk geen seconde vroeger.
Wat ik ook vergeten was van Zwitserland was het sprookjesachtige van de Rhaetische Bahn. Het rode bergtreintje dat van station naar station rijdt, in ons geval van Davos naar Klosters, doorheen de prachtige landschappen. Af en toe laat dit treintje een typisch fluitsignaal horen. Kindergarden flashbacks.
Klosters is duidelijk de moeite waard als skigebied. En door de economische crisis en de sterke Zwitserse frank, was het heel kalm op de pistes en in het hotel. Een meevaller.
We waren er in super compagnie. Waarvoor dank aan E & K. Het dineren ’s avonds was supergezellig. Het ski tempo was ideaal. De mannen stonden vroeg op en stonden om 8u al op de piste. De vrouwen stonden later op, ontbeten op ’t gemak en gingen dan ook naar boven. Perfecte rolverdeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten