Kleuterklas

Wat zou ik graag nog eens in de kleuterklas zitten! In mijn herinnering deed ik daar niets anders dan kleuren en figuren uitprikken. Maar ofwel zijn mijn herinneringen compleet verdraaid, ofwel zijn de tijden ferm veranderd. Verkleedpartijen, schrijfdans met verf, pizza maken, ... zijn maar een greep uit de leuke zaken die zoonlief zoal doet in de klas. Geen wonder dat hij zijn duplo's thuis soms saai vindt:-)

Baby's, kindjes en mensen

Hoe moeilijk het een aantal maanden geleden was om baby's te gaan bezoeken, hoe leuk ik dit nu vind! Recent gingen we op bezoek bij Adeline, Jasmijn en vandaag bij Floris. Alledrie even schattige baby'tjes die ik alle geluk toewens.

Telkens verwonder ik me erover hoe klein die baby's zijn, of anders gezegd hoe groot mijn zoon al is. Hij lijkt een reus tegenover die baby's. En zelf beseft hij dat ook. Hij deelt mensen nu op in 3 categorieën: baby's, kindjes en mensen. Baby's daar heb je niets aan, kindjes daar kan je mee spelen en mensen die spelen niet meer, die moeten voor de kindjes en de baby's zorgen. 

Het wordt in ieder geval een grote aanpassing in september!

Stien en Stein

Volgens mijn zoon, zitten er een baby-meisje en een baby-jongen in mijn buik en gaan ze Stien en Stijn noemen. Of is het Stien en Stein? Het verschil tussen en lange 'ij' en een korte 'ei' kent hij nog niet. In ieder geval, een leuke werktitel:-) Als het een meisje en een jongen wordt tenminste. Want de geslachten kennen we op dit moment nog niet.

We zijn nu 17 weken ver in de zwangerschap. Tot nu toe gaat alles goed. Al is het wel al zwaar geweest. Misselijkheid begint nu pas echt te beteren. Moodswings, volgens manlief in elk geval wel. Als ik 1 keer onze trap oploop, ben ik helemaal buiten adem. En mijn buik is echt wel al dik, opmerkingen als -amai, jij gaat eruit zien deze zomer als je nu al zo een buik hebt, je bent precies al 6 maand zwanger, je zal zeker vroeger moeten stoppen met werken en ben je zeker dat het er geen 3 zijn- zijn schering en inslag. Maar zoonlief stelt me gerust: 'als de baby'tjes eruit zijn, zal je wel terug kunnen sporten, hoor, mama.'

En ik blijf toch wel ongeruster dat er nog iets fout gaat. We hebben immers zoveel meegemaakt en gehoord van anderen, dat het moeilijk blijft dit van me af te zetten en volop te genieten. Nu zit ik in de fase voel ik ze al, of zijn dit mijn darmen. Want ze voelen, dat moet nu toch stilaan gaan komen, toch?

Maar de grote vraag blijft, hoe gaan we de baby's noemen? Want Stien en Stein, zijn wel leuk als werktitel, maar zie ik niet echt zitten als naam. Dit wordt pas een moeilijke bevalling:-)

Oep het zaàndstraànd

De Noordkust beviel ons 2 dagen geleden zo dat we nog een dagje het eiland doorkruisen richting Noordkant-Madeira. Deze keer gaan we naar Ponta Delgada-Sao Jorgé-Santana-Faial. Zeer mooi, zeer groen, veel woester.

Zoonlief heeft het wel even gehad nu met het autorijden. De dag nadien zouden we eens wat kalmer aan doen, half dagje zonnen en zwemmen in het hotel en dan een kort namiddaguitstapje. Helaas, al die dagen al mooi weer gehad, behalve dan. Daar gaat ons half dagje hotel-chillen. De tablet van manlief vertelt ons dat het richting Machico-Caniçal beter weer is. Dus toch maar de auto in, de zon achterna. Veel zon hebben we uiteindelijk niet gezien. Wel heeft zoonlief zich kunnen uitleven op een zandstrandje onderweg en stonden we op het uiterste puntje van Madeira waar je zowel de Noord- als de Zuidkust kunt zien. En zwemmen deden we 's avonds nog... in het binnenzwembad.

Vandaag bezochten we Jardim do Sol en Calheta. Onze laatste actieve dag hier was er één vol zon. In Calheta was er een zandstrand waar we daar optimaal van konden profiteren.

Morgen keren we alweer terug naar het koude België. We beseffen dat het nu wel eventjes zal duren vooraleer er nog eens een vliegvakantie op ons programma zal staan. Als we deze zomer nog eens aan zee geraken, zullen we al zeer blij zijn. Want als ik zie hoe mijn buik nu al aan het groeien is, zal ik tegen de zomer met moeite nog uit de zetel geraken. Maar zolang die 2 mini-wezentjes in mijn buik het goed doen -en dat was toch nog zo op de laatste controle vorige week- dan neem ik dat er allemaal graag bij.

Madeira - clichés en zo

Madeira, het bloemeneiland. Het is waar wat ze zeggen. De tuin van het hotel is prachtig aangelegd. De tochten met de auto leiden ons doorheen bloemrijke groene natuur. En ook de stadjes die we al bezochten zijn mooi en kleurrijk.

Madeira, het eiland voor 60-plusses. Kan zijn, maar wij hebben er in elk geval geen last van. Behalve dan deze middag toen net 3 bussen 60-plussers-dikke-duitsers werden gelost aan het terras waar wij gezellig wat zaten te drinken.

Madeira, het eiland met een aangenaam klimaat. Dit is tot nu toe te beamen. Behalve zaterdag een weer-dipje, hebben we hier de laatste 2 dagen zonnig-met-een-aangename-20°C weer gehad. Ideaal weer om een tweeling in mijn buik overal mee naar toe te sleuren. Ideaal om tegen 16u de dag toch nog af te sluiten aan het zwembad, zonder kou te leiden.

Funchal is een zeer aangename stad. Vele straten zijn er autovrij. Veel leuke winkeltjes, al zijn de Portugese mode en trends niet echt mijn ding. Kleine opgekuiste straatjes, kleurrijk versiert met bloemen en schilderingen op voordeuren en voorgevels. Iets buiten Funchal ligt de Palheiro Estate, inclusief theehuis en prachtige tuin. Een Brit met geld, om jaloers op te zijn.

Een iets langere, mooie tocht met de auto bracht ons door het binnenland naar de andere kant van het eiland. gelukkig voor mij hebben ze hier kosten noch moeite gespaard om ontelbare overgesubsidieerde tunnels aan te leggen, anders zou ik zeker wagenziek worden.

Camara de Lobos, Cabo Giraio en Corral das Freiras, 3 leuke stopjes in de buurt van Funchal, deden we vandaag aan. Vooral Cabo Giraio -er wordt gezegd de 2e hoogste kliffen van de wereld (580 m hoog)- is zeer de moeite.

Vakantie!

De geneugten van op reis gaan, ik som ze even op:

(1) Om 4u 's ochtends -ontiegelijk vroeg als je het mij vraagt- opstaan om naar Zaventem te rijden.

(2) Om 6u 's ochtends opstijgen richting Madeira. Jengelende kinderen, die veel te vroeg moesten opstaan, voor en achter je. Terwijl jezelf je uiterste best doet om je eigen kind onder controle te houden.

(3) Om 7u een mager ontbijtje -sandwich met confituur- aangeboden krijgen door Thomas Cook. Jawel, Thomas Cook, de vakantie die ik zoek!

(4) Eindelijk landen in Madeira, huurwagen afhalen en naar hotel Eden Mar rijden. Helaas... de kamer is nog niet klaar. We drinken ondertussen iets in de bar. Zoonlief ziet natuurlijk het zwembad en we kunnen hem met moeite -met allerlei beloftes- weerhouden om er onmiddellijk in te springen.

(5) Maar dan... na 1u wachten in het zonnetje, de ultieme goedmaking... We betreden onze kamer, die een heuse suite blijkt te zijn. Mega kamer, living, lange entree, ligbad en balkon met zicht op zee en zwembad.

Vergeten is het vroege opstaan en de lastige vlucht. De vakantie kan beginnen!

De paasvakantie goed ingezet

Wat bleek deze morgen? De paasklokken hadden zich een week gemist. Overal paaseieren in onze tuin en 2 uur later ook in oma's tuin! Dit om praktische redenen. Het is namelijk niet echt praktisch om de paaseieren in onze valies te steken -we vertrekken vrijdag naar Madeira- en te verstoppen in de hotelkamer. Ik kan dit hier schrijven, zoonlief kan toch nog niet lezen.

En, naar jaarlijkse gewoonte met pasen, trokken we de oma-met-kleinkinderen-foto. Het aantal kleinkinderen is nog steeds gelijk gebleven als vorig jaar, maar vooral het kleinste kleinkind is veel veranderd. Volgend jaar zal de oma-met-kleinkinderen-foto hopelijk een dubbel aantal kleinkinderen bevatten. 

En om de paasvakantie volledig goed te starten, mocht zoonlief voor de eerste keer naar een verjaardagsfeestje. We konden al een tijdje merken dat hij vriendjes begon te maken in school, vertelde veel van de kindjes van zijn klas. En blijkbaar is het ook wederzijds. Als ik hem niet had tegengehouden, hij had 10 cadeautjes gekocht voor zijn vriendje. Volledig zwart, maar super-enthousiast, kwam hij terug thuis. Wel met een broek van het feestvarken aan. Het openritsen van het net rond de trampoline, de trap van de trampoline naar beneden komen en naar binnen lopen om het toilet te zoeken, was 1 keer een te langdurende bezigheid geweest voor zijn nog kleine blaas. Het excuus van hij-is-toch-nog-een-jaartje-jonger was gelukkig volledig op zijn plaats en aanvaard.