Chromosome Conference. Klinkt interessant. Is het ook, tenminste als je in de medische onderzoekssector zit. Mij valt het tegen. De weinige lezingen over planten zijn zeer fundementeel en gaan vaak mijn verstand te boven. Te weinig kan ik iets oppikken waar ik wat mee aankan in mijn eigen onderzoek. De lezingen over chromosoom onderzoek i.v.m. menselijke ziekten, infertiliteit en IVF kunnen mij wel boeien -gezien mijn eigen IVF perikelen van nog niet zo lang geleden- maar zijn weinig werk-relevant. Onderzoeksverhalen waarin muizen, insekten of vogels in voorkomen, staan te ver van mijn bed. En zelf geef ik geen lezing, ik ben nog te nieuw in de chromosoomwereld met nog te weinig resultaten.
Bijgevolg ken ik hier niemand en kent niemand mij. Moeilijk dus om gesprekspartners te vinden tijdens de lunch en koffiepauzes.
Ik krijg flash backs naar de tijd dat ik als startende doktoraatsstudent naar congressen
werd gestuurd, me nog te onwennig voelde in het milieu om contacten te leggen en veel vaker dan nodig naar het toilet ging om de tijd te doden tijdens koffiepauzes. Maar gaandeweg werd ik er beter in, in het netwerken op congressen. Ik geef ook dikwijls een lezing en dat vergemakkelijkt het leggen van contacten. De laatste jaren deed ik het zelfs graag, eens een paar dagen weg van de drukte thuis en op congres. En ik kom ook altijd thuis met interessante ideeen en protocols. Maar dat is in de wereld van de veredeling en sierplanten.
In de wereld van de chromosomen moet ik duidelijk nog veel opbouwen. Op zich een uitdaging, maar hier ben ik nu wel echt aan het aftellen...
Aftellen naar morgen. Manlief komt me morgen vergezellen voor een weekendje Bologna met z'n tweetjes. DKwestie van het congres toch positief af te sluiten
